Marx, tefeci sermayeyi faiz getiren sermayenin arkaik
biçimi olarak ifade ediyor. Faiz getiren sermaye (tefeci), tüccar sermayesiyle
birlikte, kapitalist üretim tarzından önceki ekonomik biçimlerde de var olmuş
bir sermaye biçimidir. Tefeci sermayenin olabilmesi için, ürünlerin bir
kısmının metalara dönüşmesi ve paranın çeşitli işlevlerinin gelişmiş olması
yeter durumdur. Bu zeminde tüccar tefeci sermaye, para ticareti yapan sermaye ve
tüccar sermayesine bağımlı olarak birlikte gelişmişlerdir.
Kapitalist üretime ön gelen dönemde tefeci sermayenin var
olduğu biçim iki türlüdür. Bunlardan birincisi, üst sınıfların bol keseden
harcayan senyörlerine, büyük toprak sahiplerine verilen borç biçiminde,
ikincisi ise, emek araçlarına sahip olanlara (küçük üretici-köylü-zanaatçı ) verilen
borç biçiminde tefeciliktir. Bu biçimler, kapitalist üretimin ilk dönemlerinde
de ikicil olarak var olmuştur. Ama bu dönemde, faiz getiren sermaye niteliğini
belirleyen biçim değillerdir.