Kapitalist sürekli olarak
sömürüyü artırma derdindedir. Sömürüyü artırabilmek için artı değer peşinde koşar. Ne var ki artı değere (kâra) giden yol, haramiler sofrasıdır ve bu sofrada
kıran kırana rekabet
vardır. Bu rekabetçi ortamda, kimse kimsenin
gözünün yaşına bakmaz. Sermayesini artı değerle buluşturabilen, yeniden
üretimini sağlayabilen ve onu büyütebilen kapitalist, yoluna devam eder.
Sermayesini artı değerle buluşturamayan kapitalist, sermayesini
gerçekleştiremez ve kurtlar sofrasında sermayesinin varlığını
koruyamaz. Bu nedenle her kapitalist; artı değer peşinde koşarak
sömürüyü artırma kavgası verir.
Metalar, bir yararlılığı olan, bireysel ya da toplumsal bir ihtiyacı gideren nesne olarak, değişim
için üretilirler. Bunun anlamı şudur ki; bir emek ürünü olarak her meta,
satılmak üzere üretilir ve tüketicisinin eline değişimden geçerek ulaşır. Meta
üretimi sadece kapitalizme özgü değildir. Kapitalizm öncesi biçimlerde de meta
üretimi vardı. Ama meta üretimi, kapitalizm öncesi biçimlerde genelleşmiş
değildi ve istisnai bir durumdu. Oysa kapitalist toplumda meta üretimi, önceki
biçimlerden farklı olarak istisnai değil, genelleşmiştir. Öyleyse üretiminde, kapitalist
sistemin önceki biçimlerden farkı; meta üretiminin genelleşmiş olmasıdır.
